Tegenwoordig, wanneer wetenschap of geneeskunde wordt genoemd in de hoofden van iedereen die bevooroordeeld is, komen het westen en hun laboratoria voor de geest. Dit is eigenlijk een indicatie dat we mentaal zijn overgenomen. Degenen die de basis legden voor de geneeskunde waren echter veel oosterse moslimgeleerden. De meest bekende van deze geleerden is Ibn Sina. Zoals ik heb uitgelegd in mijn eerste boek, “A Dream of Natural Medicine”, werden de werken van Ibn Sina gedurende meer dan 400 jaar in het Westen gebruikt als een basisboek over geneeskunde. El-Kanun fi’t-Tıb (Law in Medicine – Canon Medicinae) werd zelfs zo’n fundamenteel werk op het gebied van Europees medisch onderwijs dat iedereen die dit werk niet las en geen cursus volgde zelfs praktijk als arts. Dit werk werd in de jaren 1200 in het Latijn en Hebreeuws vertaald. Volgens de gegevens van de Universiteit van Montpellier, Frankrijk, was het medische basisboek Hatta El-Kanun fi’t-Tıb tot het midden van de 17e eeuw.
Wat El-Kanun fi’t-Tıb speciaal maakt, is dat Ibn-i Sina de doses, formules en gebruikspatronen schreef van de medicijnen die hij in de farmacopee opschreef, samen met de beschrijvingen van 760 medicijnen en de ziekten die ze zouden gebruiken in de behandeling van. El-Kanun fi’t-Tıb wordt beschouwd als de eerste farmacopee van de geschiedenis. Bovendien werden in het werk voor het eerst de besmettelijkheid van infectieziekten en het idee van quarantaine tegen besmetting geschreven. Ibn-i Sina, die medische experimenten uitvoerde, was ook de pionier van evidence-based geneeskunde en experimentele geneeskunde. Hij schreef veel voorbeelden over deze onderwerpen in zijn werk.
Volgens Ibn Sina is het niet mogelijk om de gezondheid te herstellen en te verbeteren zonder de oorzaken van zowel gezondheid als ziekte vast te stellen en te kennen. Met andere woorden, bij het categoriseren van ziekten ontwikkelde Ibn-i Sina behandelingsmethoden door rekening te houden met de toestand van het lichaam en het individu waarin de ziekten zich verspreiden. Tegenwoordig heeft de moderne geneeskunde een heel andere behandelmethode dan het voorschrijven van hetzelfde medicijn aan elke patiënt. Daarnaast hield Ibn-i Sina 1000 jaar geleden zich bezig met de effecten van het klimaat en de omgeving waarin mensen leven op de gezondheid.
Avicenna is een groot medisch geleerde, maar Biruni, die een minstens zo waardevolle wetenschapper is als hij, is niet erg bekend ondanks het feit dat hij in dezelfde periode leeft als Avicenna. Tijdens zijn leven gaven de bestuurders veel belang aan degenen die zich met de wetenschap wilden bezighouden. In tegenstelling tot vandaag hoefde je niet iemand te kennen of geld te hebben om te studeren en een bètastudent te worden. Als je een talent hebt, zou het worden ontdekt en zou je weg wijd open zijn. Biruni, die op jonge leeftijd werd opgemerkt met zijn intelligentie en wetenschappelijke aanleg, werd door de heersers van die periode naar het paleis van het koninkrijk Harzemşah geroepen en kreeg lessen van de grootste leraren in het paleis van die periode. Biruni, die na het voltooien van zijn opleiding in de astronomie werkte, was pas 17 toen hij de onbegrijpelijke conclusies op dit gebied zelfs vandaag opschreef. Biruni, wiens reputatie zich in de daaropvolgende jaren over het hele land verspreidde, deed prachtige waarnemingen op het gebied van maan- en maansverduisteringen en legde deze vast. Het boek El-Kanun al-Masudi, dat hij in 1030 schreef, behoort tot de eerste vijf van de belangrijkste astronomische werken die ooit zijn geschreven, wat misschien wel zijn belangrijkste werk is gezien de technologie van die periode. Islamitische geleerden zijn niet gespecialiseerd in slechts één vakgebied. Ze willen de beste zijn op één gebied, maar het is hun gewoonte om op veel gebieden onderzoek te doen en te studeren. Hoewel Biruni een reus is op het gebied van astronomie, schreef hij in zijn boek Tahdid Zenginü’l-Emakin zoveel informatie op het gebied van geografie en geologie dat hij zijn tijd ver vooruit was.
Daar was Biruni echter niet tevreden mee. Hij schreef Kitâbü’s-Saydana Fi’tTıbb op 80-jarige leeftijd, alsof hij zijn schuld aan de mensheid wilde betalen en de zakat van zijn kennis wilde geven. Dit werk is een medisch boek en een meesterwerk op zich. Hoewel de beschrijving en het gebruik van veel kruidengeneesmiddelen in zijn werk tot in detail worden uitgelegd, reserveerde hij ook een speciale plaats voor de recepten van dierlijke en minerale geneesmiddelen. Biruni, alsof hij de toekomstige eeuwen voorspelde, nam niet slechts één taal op in zijn boek, maar ook de namen van medicijnen in het Arabisch, Perzisch, Turks, Hindi, Grieks en Latijn. Bovendien, hoe de beschreven medicijnen welke ziekte zullen genezen en hoe het is geweven. Het recent vertaalde werk is ook grammaticaal een pareltje. Omdat veel van de gebruikte woorden waren vergeten, waren ze bestemd voor onderzoek en werden deze woorden opnieuw in onze cultuur geïntroduceerd. Biruni, die hiermee niet tevreden was, verzuimde niet de maat en de volgorde op te schrijven die bij de bereiding van de samenstellingen en mengsels van de bij de behandeling te gebruiken medicijnen moesten worden gebruikt. Terwijl de eerste en belangrijke voorbeelden van farmacie in zijn boek werden gegeven, bracht Biruni een voorbeeld aan zijn opvolgers. Ook schreef hij de equivalenten van de medicijnen die hij gaf in andere talen in zijn boek. Door vast te leggen wat en voor welke doeleinden sommige stoffen in verschillende culturen worden gebruikt, heeft hij mogelijk een pioniersrol vervuld bij veel natuurlijke medicijnen die later werden ontdekt. Alleen al door ze voor te stellen, blijkt dat hij een werk schreef van een kwaliteit die jarenlang werk van een commissie zou vergen. Maar wat nog belangrijker is, Biruni schreef zo’n foutloos werk op 80-jarige leeftijd toen hij geen arts was. Hij schreef het bovengenoemde werk in de vorm van een woordenboek, niet in de vorm van een proza.
Het feit dat Biruni op 80-jarige leeftijd zo’n werk schreef, toont mij als natuurgeneeskundig specialist dat Biruni veel belang hechtte aan natuurgeneeskunde. Als Biruni, een reus op het gebied van astronomie, de mensheid recepten achterliet die de pionier zouden zijn van natuurlijke geneeskundige behandelingen, dan moet dat iets betekenen. Ik weet niet of Biruni voorspelde dat het Westen, dat vandaag de dag de ruimte heeft veroverd met astronomie, ons zal veroordelen tot onophoudelijke voorschriften op het gebied van gezondheid. Biruni, die een speciale plaats inneemt in het gemeenschappelijke erfgoed van de mensheid, leerde echter opnieuw dat genezing verborgen is in de natuur en natuurgeneeskundige therapieën als natuurgeneeskundig specialist. Terwijl ik Biruni om genade wens, voel ik speciale dankbaarheid jegens hem omdat hij me heeft geholpen om een middel tot genezing te zijn met natuurlijke geneeswijzen zolang ik ben overleden.
Ik zou mijn artikel willen beëindigen door Ibn Sina te citeren.
Wanneer alle of elk van de organen gezond zijn, versterken ze elkaar op het punt van het vinden van hun perfectie, of ze doen hun deel alleen, zodat het leven van de persoon op een ordelijke manier kan doorgaan. Gezien elk orgel en de compositie waaruit ze bestaan, is dit vrij duidelijk. Zo blijkt dat de organen elkaars functie niet verstoren terwijl ze gezond zijn. Bovendien kan wat een persoon in staat stelt handelingen te verrichten die eigen zijn aan hem, zoals redeneren, oprechte bedoelingen hebben, weerstand bieden aan corrumperende krachten of de bevoegdheden gebruiken die aan zijn bevel zijn gegeven, alleen krachtig zijn als hij de kenmerken heeft om dergelijke dingen te overwinnen en te weerstaan .
Het is een fragment uit de 55e pagina van Ibn Sina’s boek getiteld “10 Evidences Concerning Happiness and the Human Soul Is a Substance”.
Bronnen: Tümer, Günay (1992). “Biruni”, Encyclopedia of Islam, ca. 6, Istanboel.
Wassenberg 29.09.2022
Specialist in natuurgeneeskunde / E. Hülya GİEBEL